Kaybolan Gençlik
Kaybolan gençlik günlerimizin özlemi var içimizde.
Artık solan bir Gül gibiyiz.
Yaprakları dökülmüş bir çınar.
Coşmayı unutmuş kuru bir Nehir yatağı.
Her sabah yeni bir umutla uyanıyorum.
Her akşam hüzünle kararıyor gökyüzü.
Sonra gönlümün uykusu kaçıyor,
Ve ağlamayı unutuyorum...
Soğuk yatağımda,kızgın pişmanlıklarımla beraber,
Gün doğmadan ben,veda ediyorum hayallerime.
Kayıt Tarihi : 1.11.2013 13:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!