Kaybolan Gençlik Şiiri - Haluk Kuruca

Kaybolan gençlik günlerimizin özlemi var içimizde.
Artık solan bir Gül gibiyiz.
Yaprakları dökülmüş bir çınar.
Coşmayı unutmuş kuru bir Nehir yatağı.
Her sabah yeni bir umutla uyanıyorum.
Her akşam hüzünle kararıyor gökyüzü.
Sonra gönlümün uykusu kaçıyor,
Ve ağlamayı unutuyorum...
Soğuk yatağımda,kızgın pişmanlıklarımla beraber,
Gün doğmadan ben,veda ediyorum hayallerime.