Kaybolan Gençliğin Feryadı

Kahır yüklü hesapsız zamanın
Çaresizliğe yenildiği gün
Masumun dilinde feryadı
Akıttığı yaşlar açlığa imdadı...

Sokakta mendil açan bir çocuk
Sorsam neder kimbilir
Üstü pejmurde,ayağı yalın,
Boşluğa düşen çığlıkları...

Eğreti bir isim dilinde
Dermi gerçeği
Ürkek bir o kadarda hırçın
Parçalanmış hayatın eseri belkide...

Yok olmuş feri gözlerinde
Kaderin değişmeyen cilvesinde
Kırık dökük hayatın içinde
Yüreğinde acının resmi...

Matemde sanki gözleri
Saklanmış tüm umutları
Kirpikleri kapanırcasına yorgun
Gamzelerinde kir izleri...

Bir köşede gizlenmen yalnızlığı
Sinsice gizlenen düşleri
İmkânsızdı diğerleri gibi olmak
Çok farklıydı....

Sorumluydu bir lokma ekmek parasına
Boş dönerse eve aç kalıcakltı,
Biliyordu meteliksiz dönmenin bedelini
Acıyan gözlerle baktım yüzüne...

Farkı neydi diğer çocuklardan
Onlar gibi oynaması yasaklıydı
Ne zaman görse yaşıtlarını
Boynu bükük iç çekerdi...

Yaşı altı bilemediniz yedi olmalı
Akranları sıralarda kalem tutarken
Ufacık avucuna sıkıştırılan üç beş metelik
Revamıydı bunlara...

Gün ağardığında meskeniydi sokaklar
Ya ıssız gecenin koynuna gizlediği sırları
Çocuktu, filizlenip boy vermesi beklenirken
Medet bekliyordu geçenlerden...

Elleri mevlama haykırışta
Kaç kez kurtulmak istedi
Tak etmişti canına
Bir yolu olmalı diyordu gözleri...

Aklı büyümüştü çoktan
Çareler aramaya başladı
Sarıldı düşüncelerine
Bir bir umut bağladı...

İçli içli ağlayan çocuğun
Ateştendi gömleği
Dünyası hazanla kaplı
Yüreğinde öfke sarılıydı...

Siren veriyordu ayrılığın saatleri
Atağa kalktı
İşte kurtuluş dercesine fırladı
O gün son görüşümdü onu...

Partal kıyafetler üzerinde
Yere yığılmış kanlar içinde
Parçalandı yüreğim
Lânet okudum düzensizliğe...

Yaşıtları top peşinde koşarken
Medet beklediği umutlarında
Kırık dökük hayatın son durağıydı
O sarılı bir kefene yolculuğa çıktı tabutun içinde...

RAHAT UYU KÜÇÜĞÜM,KURTULUŞUN BUYDU BELKİDE...

KAYBOLAN GENÇLİĞİN FERYATLARI

YAZAN:KADER OYUNCUSU
08/05/2012 (gelecekten bir yıldız daha kaydı)
İZMİR