Kaybolan Çocukluk Şiiri - Gökhan Tan 5

En güzel resimlerim kayboldu,
akşamlara o denli yaklaştıkça
Vicdanımın kendini toprağa gömmesi ise öğleden sonraymış anladım.

Hep yalnız değilmiydik,
bu mezarlıkların düşünde,
Biz coşkun sularda bir arada olduğumuzu
zannederken.

Duygularımız bize sarhoşluğu vehmettirirdi,
bilirim.
Susmayı bileklerimiz kesildiğinde öğrenene kadar

Ve o günü bir daha hiç tutamadım,
Billur bir sabahın koynunda pırıl pırıl balkonumda güneşe yanaşıyordum.

-sonra mı benciller geçti önümden, yalın kılıçtılar, mutluluğumu kaybettiğimi anladım, vakit geçti-