Kaybolan Çocuk Şiiri - Yorumlar

Önce nutkum tutuldu; öylesine etkileyiciydi anlatım. 'Ve devam ediyor mücadelesine,
Bütün tuzakları boşa çıkarıncaya kadar… ' kısmına gelince derin bir nefes aldım. Sonra öfkelendim, üzüldüm, o çocuk adına; kırıldım, darıldım...

İnsanlar belki daha çok şiirsellik diye düşüneceklerdir. Ama bu duyguyu böylesine aktarmak her şairin harcı da değildir.

Çocuk kim; ben, sen, o...hiç fark etmez. Biziz o çocuk, ya da bizim çocuğumuz.

Söz bitti.

Yürekten tebrikler.

Selam ve saygılarımla.

Çocuklarımız'a gençlerimize yönelik anlamlı mesaj veren yüreğinizi kutluyorum Sn:Anamur

Sevgili genç şair. Şiirdeki çocuğun ayakta kalma mücadelesi beni çok etkiledi. Şiirdeki iç ses bu bir empati değil, şiirdeki çocuk benim, diyordu adeta. Bunu hissettiğim için bir kitap önereceğim izninle.Özetiyle bilikte.Öyle acı ki çocuğun yaşadıkları.17 yaşından küçüklerin okuması sakıncalı bulunuyor psikologlarca.Kitabın konusu gerçek hayattan alınma.Bunu sana, zaten var olan gücüne daha da ayakta kalabilmen için öneriyorum.Bu kitabı bul ve oku lütfen.


“Asla Pes Etme” Kamboçya’da Kızıl Kmerler dönemindeki bir çocuğun acı deneyimleri hakkında gerçek bir yaşantıdan esinlenilerek yazılmış.
Kitabın anlatıcısı ve kahramanı Arn Chorn Pond’un anılarını temel alarak hikayeleştiren Patricia McCormick, bir zamanlar tarihte acımasızca yaşanan insanlık dışı gerçeği etkili bir biçimde kitaba yansıtmayı başarmış.
Arn’ın o kara dönem boyunca sürüklendiği yaşamı ve hayatta kalmak için sürdürdüğü umutsuzca bir mücadeleyi okumak benim için farklı bir deneyim oldu. Gerçek bir hikayeden alınması ise ilgimi çeken ve beni etkileyen en önemli özelliğiydi bu yönüyle “Asla Pes Etme” merak edenlere rahatlıkla tavsiye edebileceğim iyi bir roman.

Evet Sevgili Bülent. Yaşam mücadeleni sonsuz takdir ediyor, şiiri ve seni kutluyorum tüm içtenliğimle. Nicelerine...

Ne güzel demişsin duyarlı yüreğine sağlık Bülent

Çocuk ruhunda açılan yaralar kolay kolay iyileşmiyor elbette .. o çocuk büyüdükçe düşünmeliki ..dünya değil insanlar kötü ,acımasız ama hiç bir gün yoktur ki diğerinin aynısı.!
Mücadeleye devam yılmadan bıkıp teslim olmadan.Sevginin olmadığı her yerde acımasızlık kol gezer vicdan ölmüştür yokluğunda.
..şiir mücadeleyi öyle güzel anlatıyor ki ..Kutlarım bu hüzünle sarmalanmış direnişin şiirini ve yazan kalemi..hüzünlerden ırak nice şiirlere

Alay ettiler o çocuğun sesiyle,
Dalga geçtiler gözlüğüyle,
Aralarına almadı diğerleri oyun oynarken,
Kabullenmediler, kabullenemediler…
----- Bülent bey çok güzel bir şiirinizi beğeniyle okudum kutlarım .

İnsan... Yaratılmışların, canlıların en güçlüsüdür...
Gücü 'kolunda, bileğinde değildir' hep.. 'Beynindedir!'

Öncelikle hemen her ortama uyar... Katlanır, sabırlıdır...
Sonra da azimlidir...
Zeka seviyesi az düşük ise, çok çalışır... Kapatır diğerleriyle mesafeyi... Normal ise, daha üst seviyeler için 'beyin jimnastiği bile' yapar, gelişir, aklı erene kadar...
İnsanı, hele çocukken 'İLGİSİZLİK VE SEVGİSİZLİK' yıldırır... Tahrip eder ruh dünyasını, sağlığını... Ta ki o sevgisizliğin farkına varana kadar...
Ondan sonrasını şiir anlatmış... Hem de çok başarılı bir biçimde...
Mesleğim gereği ilgiyle okudum.. Kutlarım Değerli Şairi..