Kaybolan Cevhere Bak Şiiri - Hasan Ulusoy

İçimde büyüyen bu beşeri sevdaları
Bir yana bırakarak sana geldi bu mücrim.
Tutulu yollarımın her adımı bin günah
Fikrimde büyüttüğüm aşkın tükendi arı
Uzak kalan her gece bağrında tutar bin ah.

Üstü kapalı hisler ilhamınla açıldı
Beni bir gece alıp sana götüren de kim
Sığırları kanyonda kaybolmuş bir çobanım
Yol başında kuzular sürüsünden seçildi
Şimdi gönülsüz gönül oldu benim mekanım.

Kısırlaşan topraklar muhabbete tarladır
Azgınlaşan yaramı saran en cahil hekim
Bu münzevi meskende zamana isyan ettim
İçimdeki cevheri senin nurun parladır
Aşksız kalan gönülde yandım eriyip bittim

Kirli çağın özünde kaybolan cevhere bak
Çürümüş tohumlarla ifsat olurken ekim
Kollarını zalime feda eder kahraman
Putlara perestleri inanmış diyorlar hak(!)
Kaybolan değerleri saçıp savurdu zaman

Değmediğim saçları yele verdi sevgili
İnandım ki şeytanlar girmiş gönlüne hâkim
Yenilmiş başaklarda bereketi yitirdim
Çekti en sarp yollara beni yordu sevgili
Tüm âlemden arınmış bir gönülü getirdim.
O mübarek aşkında tüm aşkları bitirdim…