Kaybolan Benlik Şiiri - Fuat Akpınar

KAYBOLAN BENLİK

Adı sen olan;
Ve kaybolmuş bir kimlik sıfatından,
Yazıyorum bu şiiri sana.
Korkma;
Kırmayacağım,
Sende zerre misali olmayan,
Onur denilen o duyguyu.

Çekip gidişinin yıl dönümü buğün,
Hani o kalabalık ve kimsesiz sokakta,
Göz bebeklerine bakıp gitme deyişimin.
Ve gittiğin anda;
Kaybolan benliğimin yıl dönümü buğün.

Gidişini ve hiç dönmeyişini kutluyorum bugün.
Bir şişe sensizlik açtım,
Ve yudum yudum içtim yokluğunu.
Lanet olsun,
Bu sensizlik denilen içkinin,
İçine koydukları o imkansızlık denen melet yokmu,
İşte o kör kütük sarhoş etti ben
.

Gidişin hiç koymadı aslında;
Giderken bana bıraktığın,
Sensizliğin ağır geldi sadece.
İnan gözlerini hiç özlemedim;
Gözlerimde bıraktığın,
Göz bebeklerin ağlatıyor gözlerimi aslında.
Yemin ederim dört mevsimde var bu şehirde;
Nefesin yok ya,
O yüzden bütün mevsimler kış şimdi burada.

FUAT AKPINAR