Kaybolan benliğim Şiiri - Celalettin Yaşar

Ne yazık ki kaybettim benliğimi,
Zamanın sisinde, rüzgarın sesiyle.
Bir bahar sabahında, umutla doluyken,
Yitip gitti ruhum, hiç bilmediğim diyarlara.

Gölgeler arasında kaybolmuş bir izim,
Arar durur geçmişi, silik hatıralarda.
Gözlerimdeki ışık, söndü bir bir,
Karanlık çökünce, yok olur benliğim.

Belki bir rüya, belki bir masal,
Kendimi bulurum, bir anlık hayalde.
Ama ne fayda, gerçekler acıtır,
Her uyandığımda, kayıp benliğim.

Bir yokuşun başında, soluksuz kalırken,
Düşlerimle vedalaştım, bir sonbahar günü.
Ne yazık ki kaybettim benliğimi,
Yüreğimde bir yara, kapanmaz hiçbir zaman.

Bir zamanlar güçlüydüm, umutla doluydum,
Şimdi ise yıkık dökük, bir harabe misali.
Ne yazık ki kaybettim benliğimi,
Ve ararım hala, belki bir gün bulurum diye.