Kaybolan Bayram Şiiri - Osman Bulut

Köylere sözüm yok lakin
Şehirde kaybolmuş bayram…
Akıp gider sessiz, sakin
Nehirde kaybolmuş bayram…

Eski adetler, görgüler
Bizlere uzaktan güler.
Bahsetmez olmuş türküler
Şiirde kaybolmuş bayram…

Bu mudur bayramın aslı?
Kapı dertli, eşik yaslı.
Kapanmış ziyaret faslı,
Sedirde kaybolmuş bayram…

Sohbeti daveti kestik,
Söz tükendi, sazı astık.
Yalnız kaldı; minder, yastık
Peşkirde kaybolmuş bayram…

Bizde her türlü ibadet
Yiyeceğe olur alet.
Benimsenmiş “şeker”le “et”
Tabirde kaybolmuş bayram…

Bayramlar dağda, denizde,
Kutlanıyor artık bizde.
Hem Ali’de, hem Aziz’de
Bekir’de kaybolmuş bayram…

Yürekler bedende rehin,
Nefis azgın, ruhlar bezgin.
Kendini düşünür zengin
Fakirde kaybolmuş bayram…

Tüccar, ticaret peşinde
İşçi, ganimet peşinde.
Memur, maişet peşinde
Amirde kaybolmuş bayram…

Bardak olmuş eski çamlar
..
Nerde o eski bayramlar
Devirde kaybolmuş bayram.

Dostluğu sunduk gramla
Akla gelmeyen reklamla
Süzüp gitmiş damla damla
Kevgirde kaybolmuş bayram.

Sürdükçe dostlarla sohbet
Şeytan rahat durmaz elbet.
Kalmamış saygı muhabbet
Kibirde kaybolmuş bayram.

Okunur; Yasin, Fatiha
Bağışlanırdı ervaha.
Sair günler gibi tenha,
Kabirde kaybolmuş bayram…
Osman BULUT
2007 Kayseri