konuşmadıklarımızla
yaralarımız derine düşüyordu
içimizde soğuk bir demir gibi
duyuyorduk
çoktan yarılamıştı bir dönemeci yaşam
erketeye yatmıştık
hep bekledik
konuşmadıklarımızı duymak için seslendirmeciler aradık…
bekliyoruz yine
gönül düşürerek zamanın burgaçlarına,
geç olduğunu bilsek de
bilmezden gelerek
bundan sonra saydam bir duvardı
aramızda
mesafeleri karıştırır olmuştuk
zaman
kestirmelerden gidiyordu.
küller çoğalıyordu
bilinmeyen bir yangından…
Kayıt Tarihi : 30.1.2007 00:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
söz gümüşse sükut altın mıdır?
bazen gümüşe de rağbet etmeli..
zaman geçiyor ve biz geriye dönemiyoruz..
susmak gerekiyorsa susmalı..
konuşmak gerekiyorsa haykırmalı..
tebrikler.
saygılarımla
TÜM YORUMLAR (1)