Kaybola Bilseydim Şiiri - Suzi Ayyıldız

Bazen diyorum...
Sokulup kaybolmak isterdim şu sol yanıma...
Usul adımlarla yavaş yavaş erirdim içimde.
Zaman tünellerinde yürürdüm, garip bir yolcu misali.

Kimi zaman çocukluğumda gülerdim,
Kimi zaman gençliğime gölge olurdum.
Yitip giden yıllarımda seyyahları kıskandırırcasına
Dolaşırdım hatıraların izbe yollarında.

Tüm acılarımı silerdim dünyanın tüm silgileriyle,
Belki mutlu anılar serperdim yıpranan yıllara.
Bolca "hoş geldin" eklerdim hafızama,
Tüm vedalara kapatırdım gözlerimi, karanlığa dalar gibi...

Sonra,
Sonra uzun yolculuklar yazardım hikâyelerime,
Kahverengi harelerde,
Bir yüreğin uğultulu sesinde,
Belki bir elin sıcaklığında, bir sesin tınısında...

Asırlarca kalırdım bir resim çerçevesinde,
Bir evin baş köşesinde,
Ve hiç şikâyetim olmazdı geçip giden yıllara,
Ne kırışıklara, ne saçlarımdaki aklara...

Yaşlanmayı severdim,
Uğultulu sesler çıkaran bir göğüste,
Küçücük bir evin içinde...
İşte, işte öyle...

Usulca sokulup kaybolabilseydim şu sol yanıma,
Senli benli bir dünya kurardım hani,
Mutlulukların kol gezdiği,
Acıların sürgün yediği,
Hüzünlerin idam edildiği bir dünya...

Hiç ayrılık olmazdı orada,
Ne eller ayrılırdı, ne gözler.
Her yerde mutluluk çiçekleri açardı,
Ve ben, sevginin şairi olurdum, hüzünlerin değil...

Usulca sokulup kaybolabilseydim şu sol yanıma...