En sevdiğin saatlerdi bunlar;
Akrep ile yelkovanın menzili,
Gece yarısından birazcık ileriydi.
Herkesin uyuduğu vakit,
Suskunlarınların vaktiydi.
Öylece yatağa yatıp düşününce,
Yanlışlarını bağladığın demir kazık kırıldığında,
Temizlenmediğini geçmişten kalan izlerin
Herşeyden bıktığını fark edip,
Çıkılması zor bi sokakta hatalarını aksettin.
Evet çocuk sen bu yaşamı kaybettin!
Kayıt Tarihi : 28.1.2010 20:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!