Kaybettin… Şiiri - Cengiz Okçu

İçimdeki şiirleri çağırıyordu sesin,
Ama sen hep uzakları seçiyordun.
Ölüm gibi bir ayrılığı seçecektin madem,
Neden gelmek istedin?

Bu uzaklık bana hep seni hatırlatır.
Rüzgârın tenime değişi
Hepsi ama hepsi,
Senden bir parça nefes gibi düşer
Yüreğime…

Evet, yıllar bile çare olmadı bu sensizliğe.
Özledim seni,
Aradan yüzlerce aşk teklemesi geçse de,
Sen bir taneydin ve hep bir tane oldun.

Şimdi seni özledim,
Dünde öyle, yarında öyle olacak.
Bir gün kalkıp bana geleceksin,
Belki o zamanda öyle olacak.
Özleyeceğim yanımda olsan bile her şeyinle.
Bir şeyler hep eksik olacak,
Aradaki zamanı özleyeceğim.
Belki de sana değil,
Akıp giden zamana hasret kalacağım.

Özledim seni, tenime değişini,
Kaçışlarını, gelişlerini.
Söyle bu mesafeleri araya yerleştirirken
Hiç düşündün mü?
Gelmek için o mesafeleri aşman gerekecekti?
Düşünmedin değil mi?

Parçalarını yüreğime serpiyorum,
Kaybediyorum seni, kaybediyorum.
Oldu mu şimdi, kaybediyorsun?
Olmamalıydı, kaybettin…
Kalbince bir sesten mi etkilendin, bilmiyorum?
Kendini hangi trenle uzaklara attın, bilmiyorum?
Böyle olmamalıydı, oldu ve kaybettin.
Yandım…

Hey, gidi yâr
Sen olmasan da tükendi bu ömür.