Kaybettim, Tamam mı?” Şiiri - Mustafa Muho

ben:
yine mi sen hayat?
geldim işte, bir sıfır daha yedim senden.
suratıma tükürdüğün o "ders"leri
yine alnıma yapıştırdın.

hayat:
sen ağlamayı marifet sandın,
yaralarını kutsadın.
ama ben kanı tanımam —
sadece yürüyene yol veririm.

ben:
yürüyecek bacak mı bıraktın lan?
her adımda altımdan çektin zemini.
yokuş verdin, diken verdin,
bir kere bile “tamam lan bu da yol” demedin.

hayat:
ben adil değilim.
ama dürüstüm.
kimseye söz vermedim,
en çok da sana.

ben:
biliyorum.
zaten o yüzden bu kadar battım.
çünkü inandım, lanet olsun,
bi’ gün olsun güleceğim sandım.

hayat:
gülmek mi?
sana yakışmadı.
sen acının çocuğusun,
ağzındaki her tebessüm sahte kalırdı.

ben:
peki şimdi?
bu kadar kaybettikten sonra ne kaldı?
kimim ben, neyin yarısıyım?
kendimin bile mi değilim artık?

hayat:
artık sen sadece bir sonuçsun.
başarısız bir deneme.
unutulacak bir isim.
hiç başlamamış gibi biteceksin.

ben:
zaten öyle değil miyim?
bir duvar kadar sessiz,
bir çöp kadar görünmez,
bir mezar kadar gereksiz.

hayat:
öyle.
ve bu defa...
hiçbir şey değişmeyecek.