Kaybettim Şiiri - Hasret Sayınta

Zaman denen aynada eskitirken suretimizi,
Döndüm baktım avuçlarıma,
Tümü çocukluğumuzun ayak izleri;
Bu kaçıncı gidişin, gidişine yazdığım kaçıncı şiir?
Yine kaybettim, bu kez bulamadım seni.
Ardında seni bulacağım bir iz süremedim.
Şehirler, sokaklar, evler, yollar;
Ne sana gelen bir adres,
Ne de soluğuna tanık olan bir zaman;

Bir mevsim daha eskidi sokaklarda bize aldırmadan.
Kaç mevsim böyle zamansız silinecek bilinmez.
Daha kaç apansız gidişler parçalayacak yüreğimizi.
Bir kez olsun ardında bulun lanet olası telefonların.
Sesime gir aniden, nefesime dolan.
Gecenin en amansız zamanlarında,
Çocukluğum gibi dökül avuçlarıma.

Gidişlerin ite ite yanından çok uzağa düşürdü.
Ne ben kaldım ne de içimde bir sen.
Yetişemediğim zamanlar sarılıp boğazıma o kadar sıktı ki!
Can bulmaya gelmişken yolunda can teslim ettim.
Taze mezarın bayat ölüleriydik biz unuttun mu?
Ayrıyken ölüydük zaten kapalıydı gözlerimiz.
Yoksan yokum ben biliyorsun.
Şimdi kimliksizim ben, topraksız, güneşsiz.

Gözlerini sakla gözlerime.
Gözlerime gir renklerim ol.
Adresini kondur avuçlarıma.
Kaybettim izlerini bulamadım seni.
Şimdi sen gel, gel de bul beni.
Ya canıma can kat sevginle,
Ya da ört kaybettiğim ruhumun üzerini.