Mıhını düşüren küheylan gibi
Savaşımı başlamadan kaybettim
Yokluğun düştüğüm heyalan dibi
Gölgene hiç uzanmadan kaybettim
Bir dağ türküsünde çiçekti adın
Şarkı oldun mızrabıma dolandın
Koynunda sen binbir bahar saklardın
Kırk ikindi yağamadan kaybettim
Ihlamur kokusu, selvi gölgesi
Sunaların göçten erken dönmesi
Güneşin saçına düşüp gelmesi
Mavi göze doyamadan kaybettim
Şafak söktü yüreğime düştü har
Yorgan diye üzerimi örttü kar
Sen sarmadın, sardı bir ince efkar
Bir cigara saramadan kaybettim
Perçeminde kızıl güller asılı
Ellerine altın yüzük takılı
Adının yanında adım yazılı
Düşüm hayra yoramadan kaybettim
Sakladım derine kimse bulmasın
Bir devrim düşledim el uzanmasın
Denizler köpürsün hiç durulmasın
Dalga olup vuramadan kaybettim
Karacayım kaç derdimi yazayım
Kaç yaramı, kaç dert ile sarayım
Kaç nemrutun ateşinde yanayım
Narı güle boyamadan kaybettim
(06.09.2018)
Kayıt Tarihi : 6.9.2018 21:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!