Kaybettim Şiiri - Nihat Soykan

Ben dünyaya, kaybederek gelmişim,
Ruhsuz bir bedende, canda kaybettim.
Ne fark eder, bilmemişim bilmişim,
Yarınım olanı, dünde kaybettim.

Yazım hiç olmadı, baharım kıştı.
Dert yüklendim heybem, doldu da taştı.
Zamansız mekânda, pusulam şaştı.
Safım hiç olmadı, yönde kaybettim.

Ahdinde olanlar, sözden caydılar.
Kıyamadıklarım, bana kıydılar.
Kiminin üçünü, beşe saydılar.
Sıra bana geldi, binde kaybettim.

Vakti ile eller bana yar iken,
Sırt döndü dostlarım, halim zor iken,
Ruhum pek yorgundu, gücüm var iken,
Çok sabrettim lakin sonda kaybettim

Kırıldım, incindim, küsen olmadım.
Yâd eli bağrına, basan olmadım.
Mazluma ses oldum, susan olmadım.
Herkesten bir adım, önde kaybettim.

Soykaniyim, bir faniyim âlemde,
Kalbimde ne varsa, odur dilimde,
Şimdi dedim bütün ipler elimde ,
Kaybetmem dediğim anda kaybettim