Kaybettim...
Önce hayallerimi
Hayallerim kaybolunca isteklerimi kaybettim...
İsteklerimi kaybedince Gayemi unuttum! ! !
Gayemi unutunca yaşamak için tek bir sebebim kalmadı! ...
Ve bir gün;
Duygularımı kaybettim!
Zaten ölü bir insanın duygularının olması anlamsızdı.
Anlatamadım! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ...
Bunu konuşmadım.
Ağzımı açmadım.
Tek bir kere diyemedim ki ben öldüm! ...
Ve sonra sevdiklerimi kaybettim...
Önce ailemi;
Sonra,sonra herkesi işte...
Derdimi anlatamadım!
Konuşmayı unuttum hep sustum...
Dünya artık yabancı bana!
Unuttum mu ne;
Diyorum ya kaybettim
Doğduğum şehri sarıldığım,öptüğüm elleri
Yediğim onca şeyi...
Kaybettim!
Bir çok şeyi,her bir şeyi
Tek tek!
Görememişim yanımdakileri
Kaybettim 1-0
Bitmişim ben
Umutsuzum,yaşamıyorum,sevincimi kaybettim...
Yaşamdan tat almıyorum.
...KAYBETTİM...
14.07.2005
Kayıt Tarihi : 20.7.2005 16:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anlatımınız çok dokunaklı.
Şiiriniz karamsar ve duygusaldı.
Başarılarınız yürekten selamlandı.
TÜM YORUMLAR (2)