Kaybettim Şiiri - Adem Güçlü

Nefretin sesini hatırlamadım
Rüyalarım yasaklı artık
Zordur düşerken kalbi kaldırmak
İçimde kin cinayetleri varken
Şimdi bu sessizlik ne?
Anlamadım
Huzurdan bir şey koy önüme
Geçen geçti bu yoldan
Ağlayan,gülen
Etrafa dağıt umutları
Sağın benim olsun
Soluna fazla güvenmeden
Utanma!
Ârdan yana bahtın çok
Bir dilim ekmekse istediğin
Rızkın bende değil zaten
Hünerim sevmektir benim
Güzeli değil,güzelliği öğrenirim
Ustası varken hayatın bu çıraklık niye
Bulanık bakma bana
Hırsızın olurum
Hiç yoksa bile,ümitlerin yeter ölesiye
Sabahın körpe soluğu
İşleyen demirler paslandı
Niçin bunca esaret?
Sonra sen bakarsın
En zalim bakışınla en masum yerinden
Gözlerin bir evreni saklar
Mavi,karanlık
Neler geçiyor şimdi önünden
Neleri kaybetti gülüşlerin
Üzülme!
Bazen kaybetmek kazanmaya değer