Kaybettiklerim Şiiri - Mehmet Ali Özsoy 1

Gözlerinde görüyordum kendimi

Ellerim ellerinle birleşmişti

Sanki hiç ayrılmayacak gibi

Karanlık ve sessiz bir geceydi

Belki de hayatımdaki en mutlu anlardı

Ne çabuk da geçiyordu zaman

Durdurmak mümkün olsaydı keşke

Ya da bu mutlu anımız bir fotoğraf karesi olsaydı

Ama değildi işte

Bir rüyaydı sadece

Bir kez daha mutluyum diyecekken mutsuzluk devam ediyor

Keşke diyeceğim ama onunda hiçbir anlamı yok ki

Zaten alışmışım ben bu acıya

Hayat dedikleri şey bu muydu?

Sevip de sevilmemek

Buna da razıyım ya

O da olmadı

Üstelik alıp götürmüştü duygularımı

Yani sahip olduklarımı da