Deniz kenarı
İyot kokuyor yine
Hava soguk
Kulaklarımı şapkama sokup
Bir bank üzerinde
Dinliyorum sesleri
Küçük bir çocuk
Koşuyor annesinin yanında
Agzından çıkan buhar
Gözlük camlarını buğulandırıyor
Hayat işte, herkes küçüktü bi zamanlar
Kimimiz böyle mutlu
Kimimiz korku dolu...
Çocuktuk işte
Biliyormuyduk acımıyor zaman
Biliyormuyduk ki ayrılık var
Her acıda
Her ayrılıkta
Kaybettik çocuklugumuzu
Büyük planlarımız vardı
Olmadılar
İstediğimiz insanları
Tutamadık yanımızda
İstediğimiz işleri
Yapamadık, başaramadık
Bizler
Büyük insan olamadık
Ve kaybettik çocuklugumuzu da
Şimdi görünce bir çocuk
Üzülüyoruz
Ya o da başaramazsa...
Kulaklarımı şapkadan çıkardım
Son sigarayı yakıp
Üşüye üşüye evimin yolunu tuttum
Ayaklarım ıslak
Yanaklarım nemli
Gözlerim
Gözlerim buğulu...
Kayıt Tarihi : 12.10.2003 11:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)