Kaybettik..! Şiiri - Sedat Sade

Bu hayatta en çok ta 'sevdiğin kadar sevilirsin' diye aldatıldık,
Öyle de yaptık,Çok sevdik..
Bazen,
Saç tellerine dahi kıyamadık,
Yeri geldi, daha çok özledik,
Daha çok bekledik.!
Ama daha çok kaybettik..!
Bazen de ,
gönlüne kışlar düşmesin diye,
Dışımız'la örttük, içimiz de sakladık..!
Çünkü hep kaybetmekten korktuk..!!
Öyle ya!?
İnsan en çokta sevdiğini kaybetmekten korkar..!
Gözü gibi bakar,
Inciltmekten korkar.
Saçlarını savuracak rüzgarlardan dahi saklar.
Ama şimdi,
acısa için,
Kan damlasa yüreğin,
Ulaşmak istediğin hiç bir yerde, yok'lar..!!
Gözden uzak olunca gönülden de ırak olmuyor işte!!
Unutmak istedikçe daha çok özlüyor insan.
Daha çok arar gözleri, daha çok bekler..!
Gönül bu, ne kadar yokluğuna alışmak istese de
Açılan her kapıda yoklar.!
****
Ne eksiysek onu biçemediğimiz gibi,
Ne yaptıysak ta yanımıza kâr kalmadı..!
Avuç avuç eksildiler bizden,
Dirhem dirhem yok oldular hayatımızdan..!
Her gidiş bizi canımız dan etti,
Her adım sesi ömrümüzden gitti..!
Şimdi, hangi geliş tekrar yakar sönmüş külleri?
Acının eksilmediği, Hangi gönül de zil çalar etekleri?
Bir faydası olurmu gelişinin?
yada, geri getirebilir mi ardından yıpranan onca dün'leri?
***
Yalandan kim ölmüş ki? Derler ya!?
Oysa ne çok öldük!
Sevdik öldük,
Sevilmedik öldük..!
O giderken öldük,
Dönmedi yine öldük..!
Ölmek sadece mezara girmek midir?
Yada, ayrılık sancısını çeken bir beden ne kadar diridir?
Tekrar yeşerir mi solmuş güller?
Yada tekrar sevilir mi gidipte dönenler?
Oysa biz sadece 'sevdiğimiz kadar sevilmek'  istedik.
Bize ne Çok gördüler.!!!