büyüdükçe güçlendikçe
kazanmadık
hep kaybettik ama
büyümek içinde çok gayret ettik
kısa pantolonla top oynadığımız günleri
misket oynadığımız hele ebelemece
deli gibi koştuğumuz o günleri
çocukluk arkadaşlarımızı da kaybettik
büyüdükçe dagıldık
en önemlisi
o çocukluk masumiyetimizi kaybettik
utanınca kızaran yüzü
valla düşürmedim o takıldı
içten itirafın ulviyetini de kaybettik
Ahmet dede Ayşe neneleri
markete yenik mahalle bakkalını
geceleri düdük çalıp gezen bekçimizi
bize top alan Ali amcayı da kaybettik
zaman denen çukura düştü hepsi
biz o çukurdan şimdilik uzaktık
aşık olduk sevdik evlendik
sihir bozuldu aşkı unuttuk
yeniden sevdik cesaret edemedik
eskisinin gölgesinden korktuk
aşkı mutluluğu kaybettik
parayla tanıştık güçle tanıştık
insanlığımızı unuttuk
unutmak aslında mutluluktu
mutluluk aşk sevgi dostluktu
ama onuda zamana kaybettik
büyüdükçe küçüldük
çoğaldıkça azaldık
en acısı o her şeyin güzel olduğu
yaşadığımız çocukluğumuzu kaybettik.
26-07-18 şa
Kayıt Tarihi : 26.7.2018 23:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!