Kaybettik Şiiri - İbrahim Günaydın 4

KAYBETTİK

—Ah amca! Kalemi, defteri olan,
Sakin ve vakarlı kimse gördün mü?
Edepten alnında hem teri olan,
Pek ciddi, pek arlı kimse gördün mü?

—Defter, kelem pek az, silah çok gördüm,
Sopa, sırık, kama, bıçak, ok gördüm,
Adabı, vakarı çoğu yok gördüm,
Aradığın sanmam bu olsun evlat.

—Büyüğe saygılı, küçüğü seven,
Tavrıyla etrafa bahşeden güven,
Şerefli tarihin gururla öven,
Her hali yararlı kimse gördün mü?

—Çok rastladım “tarih nedir! ” diyeni,
Saygı, size ömür! Hoca döveni,
Ne de yazık kaybetmişler güveni,
Aradığın sanmam bu olsun evlat.

—İlim, irfan sevgisiyle yaşayan,
Kitabını el üstünde taşıyan,
Hak’tan gayrisini kalpten boşayan,
Hem milli şiarlı kimse gördün mü?

—Kitabının üzerinde oturan,
İlimden değil de nottan dem vuran,
Çoktur inançlara atıp savuran,
Aradığın sanmam bu olsun evlat.

—Talebe ki medreseye girerdi,
Melekler yoluna kanat gererdi,
Arif ayak tozun kabre sererdi,
Böyle itibarlı kimse gördün mü?

—Ben de onu elli yıldır ararım,
Köy demem, kent demem gezer sorarım,
Velâkin atiye pek ümit varım,
Sabret, aradığın bulursun evlat.

İbrahim Günaydın
1976/Rize