Kaybettik Şiiri - Kazim Öztürk 2

Bir ekmeği paylaştığımız,
Birbirimize kenetlendiğimiz,
Çiçeklerle dolu tarlalarda dolaştığımız,
Kuşların cıvıl cıvıl öttüğü,
Mis kokan ağaçların örttüğü,
Şarıl şarıl akan sudan kana kana içtiğimiz,
Mekanları kaybettik....
Birlikte ağlayıp, birlikte güldüğümüz,
Külüne bile muhtaç olduğumuz,
Komşularımızın sıcak tebessümünü,
İmece usulü destek ve yardımlarını,
Kaybettik....
Yalnızlık nedir bilmediğimiz,
Gurbet nedir tatmadığımız,
Göz yaşlarımızı tutmadığımız,
Bizi teselli eden merhametli elleri,
Kaybettik...
Dostluğun kokusunu,
Karşılıklı anlaşmanın sadakatini,
Haya sıfatlarını,
Kardeşlik duygularını....
Kaybettik...
Konuşan kalbin sessizliğini,
Maneviyatın zarafetini,
İtaatkarlığın lezzetini,
Alçak gönüllülüğün nefasetini...
Ne acı ki kaybettik...
Bol bol vermenin tadını,
Huzurun adını,
Elimizdeki izzetimizi....
Birer birer kaybettik...
Allah demenin tadını,
Yaratanın imdadını,
Peygamber şefaatını...
Tamamiyle kaybettik...
Düşünme letafetini,
Fikretme nezaketini,
Şuurlanma nefasetini...
Bizi adam edecek her şeyimizi..
Azar azar kaybettik...