Kaybettiğin yıllar

Dönüp bakamıyorum
kaybettiğim yıllara,
Doğanın armağanı bana bu,
Miyelin kılıfımı ters giymişim!

Zaten,
hep ufka bakmak
mutlu etmez mi bizi?
Yüzyıllarca doğduğuna
inandığımız güneş,
Etrafında dönüp durarken
dalga geçmiş bizimle
Karanlığını bize,
aydınlığını güneşe veren ay.

İster milattan önce olsun,
İster rönesans,
İsterse uzay çağı olsun bu dünyada
Biz, insanoğlu
yakmışız her zaman geleceği.

Neyse ki ben pek azınız bilecek
Ne demiş burada bu adam? , diye.
Neyse ki bir kaçınız, kaçınmayacak
Sözünün hakkını verenlere.