Kaybetmeye başladık.
Önce ufak ufak.
Özenerek şatafatlı kişiliklere.
Sempati duyarak,aldandık.
Sonra büyüyerek.
Benlikler içinde,yaşlandık.
Bencilliklerle ,vurdum duymaz davranışlara saklandık.
Kendi elimizle kendimizi sonra...
Kültürümüzü yozlaştırdık.
Özenerek,sessizce tanığı olduk.
Kayıp gidişine gerçek güzelliklerin.
Doğruları duymazken,günahları umursamaz olduk.
Alkışladık belki de yalanları.
Hiç haberimiz yokmuş gibi.
Vicdanımızı unuttuğumuz yerlere koyduk.
Rahat rahat uyuduk,ördüğümüz duvarların dibinde.
Nerede ne kadar talihsizlik varsa.
Ayrıştıran,küçük düşüren ve bizi ötekileştiren.
Tutkunu olduk ,suskunu olduk tüketilirken.
Görsel hafızamızın ezbercisiydik.
Vasat,vasat ahkam keserken herşeye.
Mangalda kül bırakmadık.
Acılarımıza sadece bir dakika.
Alaycı konuşmalara bir ömür ayırdık.
İnsandık ve insan olmanın tabiyatında ne kaldıysa..
Ateşimizle yaktık.
Cehennemi aratmadık Dünyada..
Toktuk vermedik döktük.
Çoktuk sevmedik bölündük.
Güçlüydük,inandığımız değerlerin uğruna, ölürdük.
Herşey sözlerde kaldı oysa.
İnandığımız hayatlarımızla,mutlulukla şükrederek bile yaşayamadık insanca...
kaybetmeye başladık...
Fatih Yazıcı 3Kayıt Tarihi : 9.6.2019 10:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!