Kaybettikçe,
bir öncesini
arar durursun.
çocukluğunu, gençliğini, olgun yaşını,
doğmakla başlar aslında
kaybetmek.
öğretilmez hiçbir zaman
yaşlılığında fark edersin.
fark ettiğinde
kendini kaybedersin.
Doğarken aradığın kendin değilmiydi?
bulmadan daha kendini
nereye böyle?
hani anne kucağı, baba ocağı
yalnızmı bıraktılar.
hani kalbini titreten
uğruna yaşamayı bile göze aldığın sevdiğin
adını heceleten ilk öğretmenin
terkmi ettiler?
dört bacaklı masanın diğer ucunda ki
onsuz rakının tatsız olduğu kanısına vardığın dostun.
rakı içmeyimi bıraktı.?
hani hergece sana meze hazırlıyan garson
o da işimi bıraktı?
doğduğunda için içine sığmayan hayatın anlamı dediğin yavrun! ..
büyüdümü?
ne olacak senin bu halin.
ben anlamadım sen anladın mı?
Ayhan ŞahingöklüKayıt Tarihi : 14.7.2010 00:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)