İnsanın kaybedecek birşeyi kalmadığında.
Garip cesaret olgusu yeşeriyormuş dimağında.
İşte o zaman çıkarmış ağızdan kelimelerin en doğrusuda.
Sonunda her daim kaybetmek olsada.
Eğride doğruda desem hep kaybettim ben.
Ondandır kaybedecek birşeyim kalmadı demem.
Ondandır bu kadar umursamaz ve vurdumduymaz bir hale gelmem.
Kaybettim,kaybedeceğim.Bıkmayacağım kaybetmekten.
Elbet birşeyleri kazanacağım günlerde gelecek.
Bu kısmetsizlik böyle sürüp gitmeyecek.
Talih,kader belki birgün banada gülecek.
O zaman bu faninin yüzüde tebessüm edecek.
Kaybetmek iyi mi kötü mü karar veremedim.
Sonuçta kendimi buldum ama çok insandan da geçtim.
Yalnızlıkmış kaybedenlerin kaderi böylelikle öğrendim.
Koskoca bir hayatı kaybederek ziyan ettim.
Yavuz Erdin
Kayıt Tarihi : 30.3.2024 03:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!