Kaybetmek Şiiri - Hamza Aksaçlı

Morfinlerim uyutmaya yetmiyor
göz çukurlarımda otururken ateşten işçileri kötülüğün
Tahta evlerimde ateş yakıyor evsizler, umursamıyorum,
nasıl olsa sabahı görmeye niyetim yok
Köylerimden vergileri gönül yıkarak topluyorum sonra denize atıyorum
nasıl olsa sabahı görmeye niyetim yok
Gerekmedikçe izin vermiyorum korkularımın beni paramparça etmesine,
sığınma talep ediyorum Arapça bir yazıyla

İğnelerim uyutmaya yetmiyor
göz bebeklerinde geniş çaplı bir köprü örerken kandan işçileri bedeninin
Demirden köprüler inşa edersin nasıl olsa kuşatırsın her karanlık çöktüğünde,
lordun salonları korku odası çığlık çığlığa
Aklımın cevheri kanat çırpışır vehminde, kan kaybederken gece saatleri
Vitrinleri zorla alıkonulmuş biçare, cıvası yükseliyor sıcak, duruşu bir çiçek suretinde, yarım adım kalmış ki dengeleri uçurumun ağzında

Bir ayrıma geliyoruz raylarım ayrılıyor,
geçitlerinde yağız bir erkek çocuğu çalışır sonsuza kadar gibi
Fikrimden ayrılmamandan anlıyorum en sonunda ülkem olduğunu