Kaybetmenin nasıl bir his olduğunu artık biliyorum
Ansızın soluyor büsbütün renkler
Her neredeysem kendimi yanında arıyorum
Şu yolda yürürken adını bilmediğim onca insan
Hepsi mutsuz!
Bir bahar sabahı üşüyorum.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta