Kaybetmek Şiiri - Ecir Demirkıran

KAYBETMEK

Belliki gözlerimi acıtıyorsun
Ebru'lerine takılmış  yalanların
Mercan güzelliğinde saf ve te ınmiz
Tütsülenmiş hayallerim
Sana her bakışım tarumar
Zemheri gülüşün, Buzdan ve ayaz
Bakışını umuduma yükleme
Gönlümde her halin şekilsiz, yalan
Esmer tenli kaldırımlar şahittir.
Seni sayıklarım zaman zaman
Güneşin ensemi yaktığı yerde
Boynum bükük gör ne haldeyim.
Soluksuz yaşıyorum
soluksuz ve yaman.
Ölümün soğuk teninde
hala umuda yolum var.
Sanki Yıldızlara binmiş  hayallerim
Kuyruğundan tutmuş gibi zamanın
Göz açıp kapatınca ya dek, bilki yanındayım.
Tabipler, güneş doğarken ölümü bekle demişler
Yüzümde tebessümü toplamam için
Alışamadığım bu dünyadan ayrılmama
engel bir sen varsın.
Mezarıma dizilen her bir taşında
Süretin yansır, görebilirsin
Ve sen hep baş ucumdasın
Ne aşktan umudum var, ne ihanetinden
Hep kaybettim
Beceriksizlik diz boyu ellerimde
Atıp kaçabilsem bir yana
Hasretinden yana yana
dönersem mecnuna
Çölde mahsur kalmış gönlümden
Ve içimin derinliğinden
Seni söküp atmama engel olma
ölüme kalmasın bu iş
Bizim aşkımız destansı değil
Yalana takılmış, yaşadıklarımız.
Bir abartı, bir karartı bizimkisi
Gülden nasiplenmiş ise bülbül,
Dikenine katlanır elbet
Oysa ne biz aşıktık,
nede aşktı gerçek.
Elde kalan  tek şey
Kaybetmek, kaybetmek

29.05.2020