Kaybetmek Şiiri - Ali Ulvi Şahin

Kolay mı sanırsınız, kaybetmeyi?
Kolay yaşanır mı ki; kayıplar?
İnsansan
Ve kaybettiğinin;
Değerini biliyorsan eğer…

Önce
Kazanacaksın kaybedeceğini…
Ağlayarak göz açınca Dünya’ya,
Başladın kazanmaya…
Önce ana, baba kazandın emeksiz,
Onlar yoruldu… Sevdi, sevindi…
Sen sadece ağladın, istedin.
Dört yıl dayanabildi baba,
Ondan altı ay fazla ana.
Birer birer kaybettin,
Farkına varmadan.
Ama öğrendin kaybetmeyi,
Kârın o oldu, zarardan…

Değerini bilmeden
Çocukluğunu kaybettin.
Büyük bir karmaşada,
Yoklukta, yorgunlukta, emekte…
Gene farkına varmadın.
Çünkü: kazanmak için,
Bir şey yapmamıştın onu…
Bir şeyler yaptıkların
Sırada beklerken sonu…

Sonra
Kazanmaya başladın;
Kaybetmek için; delice bir emek,
Serserice bir fedakârlık koydun,
Kaybedeceklerinin yanına…
Sevgiler verdin, karşılıksız…
İmkanlar yarattın yoktan
Kediler yükledin
Yıllarca kazanarak…

En büyük emek
En önde…
Sonra katar oldu kazandıkların…
Hayret ki, hayret!
Çok alan çabuk gitti.
Şimdi sırada kim var?
Emek verdiğin nedir?
Şöyle bir bak çevrene!
O kadar emeğe değdi mi?
Ta baştan kaybetmek varken,
Bunca eza, cefa
Değer miydi?
23 AĞUSTOS 2012