Aşkım kavruldu hasret çöllerinde
Pişti kumların ateşinde
Tükendi bitti sandın sen bile
Çoğalıyordu oysa alevler içinde...
Susuz kalmadı aşkım, hele ümitsiz hiç
Leylâ-Mecnun suyu idi gıdası
Beslendi muhabbetleriyle, doymadı hiç
Onlarla büyüyen aşkımın olmaz ki vedası...
Her esen rüzgârı meltem bilmedim
Ben aşkı âşıklardan öğrendim
Her sözümü sevgimden geçirdim
Sevda çölünde kendimi hiç kaybetmedim...
www.iebingul.com
İbrahim Ethem BingülKayıt Tarihi : 8.1.2007 11:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sevda çölünde kendimi hiç kaybetmedim... Yolu sevgiden geçenlere ne mutlu..kutluyorum
yolunu kaybetmeden o çölde dolaşanın önünde saygıyla eğiliyorum..!
sevgi ve saygıyla
'Kara Kilit Vursalar Dilime' şiirinizin bestelenmiş halini dinlerken sizi andık geçen gün eşimle;çınladı mı kulaklarınız?:))))))
saygı ve sevgilerimle...
Tayyibe Atay
TÜM YORUMLAR (3)