Kaybetmeden sev... Şiiri - Mehmet Aydemir

Kim sevdi incir ağacını,
Meyvesini koparırken dalından.
Gölgesinde korunurken,
Güneşin sıcaklarından,
Bunalıp trafik gürültüsünden,
Sükutu kırlardaki ağaçlarda arayan,
Sevdalarını, aşklarını yazdın
gölgesinde;
Gönlünü açmışken doğaya,
Acılarını, hüznünü paylaştın,
Oradan seyrederdin semayı,
Bir başka olurdun,
Sınavı yaşadın
okşardın gönlünü;
Dağların heybeti bir başka
görünürdü oradan;
Bulutlar bir başka geçerdi
gözlerinin önünden;
Ya rüzgarın sesi,
bir melodi söylerdi,
yapraklar eşlik eder,
bir gitarın telleri olurdu,
Ben şarkıyı söylerdim.
Sonra kestiklerinde,
Bir hançer yaraladı; kalbimi...
Galiba sevmiştim incir ağacını...

Mehmet Aydemir 20.05.91