İnsan bu kadar da zalim olmaz ki
El aleme karşı
Bütün mücevheratı üzerinde toplamaz ki
Sonra göz koyan olur
Senin namın yürür
Benim içim gider
Kaybetme korkusundan kahrolurum…
Gözlerin zümrüt yeşili
Tenin dersen elmas kadar parlak
Saçların opal gibi simsiyah
Güneş vurdukça renkler saçlarında dans eder
Dudaklar dersen yakut kırmızısı
Göreni cezbediyor
Kaşlar akik siyahı
Hal ve tavırlarında ayrı bir nezaket
Her halinde farklı bir letafet gizli
Ki göreni mest ediyor
Ne olur bu kadar güzel olma
Senin namın yürür
Ben kaybetme korkusundan kahrolurum
Sen gidersen ben ölürüm…
Sen yaşama sebebim
Hayata tutunduğum dalım
Yarınlara dair umudum
Gündüz hayalim gece düşüm
Aldığım nefes içtiğim su gibi muhtacım sana
Olma bu kadar güzel, olma
Senin namın yürür
Ben kaybetme korkusundan ölürüm…
©
23 Kasım 2022
01:02
Kayıt Tarihi : 23.11.2022 03:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!