kaybetme korkusunu,
bana yaşatmayan o gül kokulu sevgiliye...
...
bazen sebepsiz seversin ya birini,
bir güle tutulur gibi yüreğin,
bir gülü seversin sebepsiz...
zamanlı zamansız açan bir gül gibi,
gizli bahçelerin en gizli yerinde,
sebepli sebepsiz ve yersiz,
bir gece ansızın açar bir gül gibi içinde...
sebepsiz özlersin, uykuların kaçar,
sabahlamalar mesnetsiz...
hatıralarının olduğu her yerde,
yalnızlığım çoğalır yerli yersiz...
sen bana, ben sana yasak,
seni beklemeler sebepsiz...
kulaklarımı sağır eder sessizliğin,
tel örgüler gibi aramızda sözlerin.
ne zaman geçmeye kalksam,
kanatır yüreğimi derinden.
ama bu kanamalar da sebepsiz...
sen hiç olmadığın için bende,
seni kaybetmenin korkuları da yok içimde.
korkularım da bu yüzden sebepsiz...
Kayıt Tarihi : 18.8.2020 14:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!