Kaybetme Korkusu Şiiri - Taha Sefa Aydın

Bu kadar düşünmemin nedeni belli;
Yine aynı tablo:
Biraz sıkılıp nefes nefese söyleyeceğim.
Arkama bile bakmadan gideceğim.

Akşam yolumu şaşıracağım,
Gülkurusu yakacağım
Belli.
Eve gelip birkaç şarkı,
Bir iki de şiir…
Hepsi bu.
Ha bir de bir iki gün seni görünce,
Yolumu değiştireceğim.

Ben bunları istemiyorum,
İsmini bir karanfil gibi çiğneyip çiğneyip
Tükürmek istemiyorum.
Seni bir gazel gibi beyit beyit okumak;
Ellerini, gözlerini, dudaklarını,
Ezberlemek istiyorum.

Fuzuli’nin kaleminden damlayan mürekkep yerine,
Gözlerimden kan damlatıp çöllere düşmeye razıyım.

Kaybetme korkusu,
Benim içimde özellikle eve gitmeden
Beliren bir korkudur.

Seni görmeden her şeyimle aslan kesiliyorum,
Yapmam gerekenleri bir bir sayıyorum.
Heyhat! Nedense karşına çıkmaya korkuyorum.