Kaybetme Kendini Şiiri - Samet Baş

Tetiğe bastığın an unutulur düşler
Hayatın acımasız çelmesine takılır, düşer.
Kaderin de oyunu zordur
Her gülümsemende bir karamsarlık sezer.

Uzun yolun hatalı başlangıcı,
Ayrılık kapıya dayandığında katleder tanıkları.
Her gülüşünde deşer yaraları
Kaybetme kendini, at üstünden kara bulutları.

Kim bulacak çıkar yol, kim bu işin piri
Aşkı uğruna dünyayı yıkacak olsa sillesi
Gökyüzüne çıkarır onu aşk-ı sefai
Ama yavaş yavaş ilerler yok ki mecali...