Ayrılık, ağır duygu ıpıslak yapışan havaya
Güneş cehennemi giyinmiş, ateş, ne görse gözüm
Saçıyor kekremsi şarabını mut- lu / suz her yuvaya
Hasret koruklarını üzüm kılmış tandırında ölüm
Ümitsizlik olağanlaşıyor aktıkça hızında zaman
Birden yaşlanıyor çocuk büyüyor, bir ömür boyu birden
Yollar kayıyor kanayarak insanoğlunun ayaklarından
Korkuları fışkırıyor iç dünyasına diktiği kabirden
Kaybet/il/mek bilinci el sallıyor uzaklardan
Teneşir her bedenden soğuk, ölüm her bedende kaba
Kaybet/il/mek bilinci yaşanıyor ayan beyan
Bu yaşında oğlunu neden ağlatıyorsun baba
Uzaklarda olsan da yüce bir dağdı varlığın
Beni fazla severdin, benim seni sevdiğimden
Önceden bilmiş gibi gideceğini erkenden
En muhtaç zamanlarımda yokluğuna alıştırdın
İçimde yarım kalmışlıklar, dağ uçtu tepemden baba!
Ne olurdu biraz kalsan, niçin gittin erken baba!
Kayıt Tarihi : 5.9.2007 21:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Babam öldü, ardından yazmaya bir ay sonra cesaret edebildim.
Ahmet Ayaz
aziz dostum, gec de olsa taziyelerimi iletiyorum sizlere. rabbim sabrinizi daim eylesin. amin. ilyas
Aylar var ki sayfanıza uğruyor, bu içli şiirinizi okuyorum. Ancak acınızı hafifletecek kelime bulamıyorum.
Babanın bıraktığı boşluğu bilirim. Orayı kimseler dolduramaz. Herkes, her şey ve her söz cılız kalır.
Neylersin ki karşı durulmuyor. “Küllü nefsin zaikatü’l mevt”
Rabbim teskin etsin, sabrını versin. Merhum babanızın makamı cennet, mekânı nur olsun.
Saygılarımla ve dualarımla.
canım acını anlayabiliyorum.ölüm hasreti ateşden kor gömlek.giy giye bilirsin.Allah kardeşlerine ve annene ömür versin
TÜM YORUMLAR (4)