matem döküyor bütün yıldızlar,
içimde büyüyor son çocuk, kaybediyorum
ben yalnızlığı, sende son bulan
bir çare sanmışım meğer.
oysa bütün yalnızlıklar beni sarmış.
kaybediyorum.
okuduğum bunca şiirde seni arıyor,
dinlediğim her şarkıyı sana adıyordum.
bir çaresizlik var bende.
yitip giden ben miyim?
yoksa benliğim?
kaybediyorum.
Bunca zaman kendimi kör bir kuyudan,
seni aklımdan çıkarmaya çalışıyor.
kafeslenmiş aklımı kaçıramadan.
son çocuğun da selamını gönderiyorum.
oysa bu savaşı istisnasız,
kaybediyorum.
Kayıt Tarihi : 10.10.2024 17:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!