Kaybedişlerim Şiiri - Sabır Çelik

...Nahide Cindioğluna...

*

Sen vardın değer verdiğim, şimdi ise kaybettiğim.
Aklımın bir kenarında özledim dediğim.
Yokluğun kadar acı... acı çekmekmiş hayat.
Üstesinden gelirim sandığım,
Her şeyi elime yüzüme bulaştırdığım.
Nelerimi alıp çaldın benden hayat
Bu çelimsiz hayatıma baksana...
Bir yaprak gibi savrulup düşebilirim her an.
Bu çaresiz halimden artık anlasana...
Bir dünyam vardı, az da olsa düzenini kurabildiğim.
Bir sevgi duvarım vardı benim, yanlışlara mahkum ettiğin.

Yanlışlar üzerine kurulmuş bir dünya
Gölgesinde duran ben..!
Nelerimi alıp gittin benden hayat
Sana doğru uzanan şu nasırlı ellerimden tutsana...
Hatalıyım belki ama...
İnsan kılığına girmiş, duvarlara kalmış bir dünya
Dibinde duran ben..!
Yeter artık ey hayat..! Yeter..!
Beni artık bunlarla suçlama...
Farkındayım kaybettiklerimin ama...
Buna yeltenmemi sağlayan sensin ey hayat anlasana..!

Kaybettiklerimin zelzelesinde duran ben
Paramparça olan yine ben
Sen kendini ne sanıyorsun ey hayat!
Çektiklerime... yaşadıklarıma... kaybettiklerime...
Beni böyle yerden yere vurup; gururumu inciten
Beni yok eden, vefasız zamandan alıp; kurtarsana..!

Yaşadıklarıma neden olan sen
Yaşamaya mahkum edilen ben
Hala benden ne istiyorsun ey hayat..!
Kaybettiklerimi bana kazandırsana..!
Ya da yapamıyorsan, benide herkes gibi bir kenara at..!
... atsana...
Ya da... ya da öldür... öldürsene...
Ey hayat..!

03.12.10