Kaybediş Şiiri - Kürşat Hardal

Bir kaybediş içimdeyim Allah’ım.
Yüreğim daralttıkça daraltıyor ufkumu.
Aldığım nefesi süzmüyor ciğerlerim.
Saniye saniye acı çektiriyor bedenime.
Sen ki varettin beni.
Hiç olmayacak bir maddeden.
Hele yarattığın yürek denen, bu taş yığını:
Ağır geliyor ruhuma.
İbadetim tam değil, takvamsa yarım.
Ama imanım sahip olduğum tek canım.
Bir gecedeyim ki katran karası.
Ellerimi kaldırsam yaracaksın gökyüzünü.
Bu günahkar kulu senden başka kabul eden yok.
Kalemim ruhuma ihtiyaç duyuyor.
Ruhumsa senin şifana.
Yaralandım ya Allah’ım.
Sarsan şu yüreğimi:
Çıkacak ruhum bedenimden, kaybetmeden kendimi.