Kaybedince Anlarsın Şiiri - Bekir Alim

Hasretin gölge gibi yürür gider el pençe
Söylemez bir haber verip söylemez geldiğini
İçimdeki bu korku, bu ayrılık işkence
Hissettirmez kimseye var'ını sevdiğini

Bin bir renge bürünmüş ne adı var ne sesi
Titretir içten içe aldığı her nefesi
Zannettim söküyorlar göğsümden can kafesi
Üstüme sarmaş dolaş dökülür kar tanesi

Bir kuş desem ne kanat çırpar ne bir başı var
Bir gül desem kokusuz, renksiz bir gözyaşı var
Sevmeyen taş kalplinin bu yerde ne işi var
Durmaz gözde gözyaşım ağlar sabaha kadar

Der Âlim’im her yerde hep adın var sen varsın
Gönlümde gönül taşı gözlerimde pınarsın
Varsın senin yüzünden tüm saçlarım ağarsın
Beni bir gün unutup, kaybedince anlarsın

23.11.2004 SALI