karanligin bu kadar bana yakin oldgunu hissetmemistim
o karanlik issiz sokaklarda esen rüzgara kapilmisim
hic bu kadar üsüttügünü bilmiyordum
karanligin yüzünün bu kadar soguk oldugunu bilmezdim
cok yanlizim o kadar cok üsüyorum ki
yanlizlik degil kötü olan
kötü olan yanlizligin karanliklar icinde kendini kaybetmesi
yaninda beni alip beni de kaybetmesi
nasil bulacaktim ki kaybedilmis beni
ben bende olsam zaten beni aramazdim
kaybettigimi de hic fark etmedim
ettigimde ise cok gec kalmistim
ne yapacagimm ben simdi
arasam bulurmuyum
o eski ben olurmuyum
olsam bile unuturmuyum
hayatin beni biraktigi yerden devam edermiyim
Mo 06.10.03 04:40
Melek BağaçKayıt Tarihi : 17.10.2003 20:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!