Kaybedilenler Bir (1) Şiiri - Gencay Coşkun

Tüm renklerden
Bir gökyüzü çiziyorum
Beynimin ücra köşelerinden
Pınarlarım fışkırıyor
Dünya tartısına
İsyan bayrağını çekiyorum
En önde ben koşuyorum
Rüzgara doğru
Dalgalanırken çocukları gülüyor görüyorum
Okul camlarına duvarlarına astıkları
Ellerinde çiçeklerle
Resimleri veriyorlar bana
Telli ucuz arabalarla oynuyorlar
Şeytanlara çelik çomak fırlatıyorlar
Bitmeyen koşuda çok şehirler
Çok fazla insanlar görüyorum
Bu kadar çok kaldıklarına şaşıyorum
Güneşin doğduğu toprakları kokluyorum
Kuruyan deniz kabuklarını topluyorum
Bir yerlerde kaybedilenlerin
Toplandığı yerleri arıyorum
Gittikçe yaklaşıyorum
Hem onlara
Hem ateşe