Seninleyken mutluydum. Ama bu mutluluğun bozulmasından korktuğum için kaçtım ben. Hep öyle olmaz mıydı zaten? Şarkıda bile dediği gibi ‘gün gelir mutluluk bile acı verirdi, çünkü sonu olduğunu bilirdin.’ Hiç olmadık bir zamanda alınıverirdi elinden. Öyle olmasa bile o büyünün bozulması düşüncesi korkuturdu seni.
Ama “ya bu büyü bozulursa” diye bugün yaşanmaz ki, öyle değil mi? Mutluluğun çalınmasın diye saklarken, o mutluluk yaşanmadan geçip gitmez mi? Ya darılıp, bir daha hiç gelmezse…!
İşte tam bu noktada bıraktım kendimi sana. Kaçıp gitmesinden korkmadan, geç kalmadan doyasıya yaşamak istedim. Evet! Bu mutluluk yaşanacaksa, seninle yaşanmalıydı!
Seninle, içim içime sığmıyorken, yarın kimin umurundaydı ki? Veya birkaç saat sonrası…
Herkesin dilinde ‘an’ı yaşa cümlesi dolanır. Bilemiyorum kaçı gerçekten ‘an’ı yaşar. Bizi biz yapan geçmişimizi ve hayata tutunmamızı sağlayan geleceğimizi çıkardığımızda ‘an’ mı kalır şimdiye? Peki, bunları çıkarmak mümkün müdür düşünceden?
Bir an için mümkün olduğuna inanmak istedim. Eğer gerçekten ‘an’ yaşanıyorsa, seninle yaşanmalıydı!
Ama hep geç kalır ya insan, gideceği yere veya koşacağı mutluluğa… Dakikalarla hatta saniyelerle geçiverir ‘an’ yaşanamadan…
Tamamını Oku
Keske herkes birgun sonra ne olacagini bilebilseydi ne iyi olurdu ,,,Kör askin can dostu Sagir umutmus biliyormuydunuz ? Kutluyorum anlatim iyi ama umutsuzluk cok kötu ,,umutlariniz yarina kalmasin,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta