dilimdeki cam kırıkları göğsümden içeri batıyor
gel
soluğuma diz eski kalp kırıklarımı
sesim artık çok yalnız
tenine dokunamayan tenim teninin hasretiyle kaynar
okurken ben antik şairleri bilmediğim diller senin sesinden duyulur
içtiğim su, aldığım nefes sevilmeyen çocukların küçük umutlarını barındırır
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta