Kaybedilen Öteki Şiiri - Miray Seyyar

dilimdeki cam kırıkları göğsümden içeri batıyor
gel
soluğuma diz eski kalp kırıklarımı
sesim artık çok yalnız
tenine dokunamayan tenim teninin hasretiyle kaynar
okurken ben antik şairleri bilmediğim diller senin sesinden duyulur
içtiğim su, aldığım nefes sevilmeyen çocukların küçük umutlarını barındırır
biliyorum
sen benim anılarım değilsin
bir şişenin tıpasında, sokaktaki çiçekçi kızda benim hıçkırıklarımı hatırlayacaksın
mazi acıtırmış sevgilim, öyle der şairler
ben şair değilim
mazi acıtmaz, mazi kanatır
o şiir artık en sevdiğim değil
o beyaz elbiseyi asla göremedin
affet beni
bu sözcükler özenle seçilmiş, dantel gibi işlenmiş değil
ansızın
amansız
seninle benim gibi ılık bir kirkindi yağmuru
nefesinin her hücresinde paslanmış sevdalar, belki de ücra köşelerden acı türküler
gün geçtikçe bu yaz yağmuru fırtınaya dönüşür
yine de yakar
anla beni, anlaşılmaya mecburum
okumazsan bir köşede
unutulurum