Kaybedilen eskiler,yeni acılar

Naif şarkılar duydum coşkun yağmurda
Gözlerim buhulandı , yüreğim şahlandı
Bütün kötülüğüm , gam telim, derdim
Bırakıp gitti kendini şu hoş akıntıya

Ruhum güzel sesinle yıkandı...
Artık yepyeni biriyim sevgilim
Ne kokunu arar oldum havada
Ne de kahveden kahve gözlerini

Beklemiyorum seni boş sokaklarda
Soğuk rüzgarlar kadar hissetmiyorum seni
Öyle temelli gittin ki bendimden
Kendimi bulamıyorum bu akıntıda

Asıl çoktan sen olmuş herşeyim
Bakışlarım, dalışlarım , hayallerim
Tümüyle sana ait olanı bıraktım
Ama bilemezdim hiç böyle olacak
Kendim bile kalmadım kendime

Ne olur gün ayarsa şu mavi gecede
Güneş doğsa bir anda şu karada
Beş parçaya bölünse koca dünya
Felaketler sarsa bedenimi ,tükensem .
Yine sensiz bir densizim , ne farkeder.

Yüzündeki tek bir çil kadar yoktur
Tekrar seninle olmaya şansım.
Veda ediyorum ,son kez sahnedeyim
Son oyunum buda kanlı jübilesi şairin

Şakaklarımdan akıyor düşüncelerim
Düşünceler ki kandır zihinde
Sanırım tükeniyor bedenimde kan
Renklerim soluk parmaklarım yorgun

Ölüm buymuş meğerse sevgilim
Hayallerim yoksa şiirlerim var
Ben yoksam da iyi ki sen var
Okur okur ağlarsın gülecek haline
Sağ ol ki ruhum ızdırap çekmesin
öte âlemde